po-prostu-ola

Szarość dnia...myśle, że ona jest stałym elemntem mojego życia, mojej codzienoości i chyba ją pokochałam. To dziwne, wiem, ale tak czuje. Mi szarość dnia w sumie nie kojarzy sie źle, raczej mnie nastraja bardzo refleksyjnie, jest taka nostalgiczna...O Boże ona jest taka jak ja!!! Hmm...pisze sama do siebie i kiedy już wydawało by sie że niczym sie nie zaskocze odkrywam coś w sobie. Jestem siostrą szarości dnia heh. A le jak moge być jej siostrą kiedy ona jest we mnie a ja w niej - przynajmniej ja tak to widze. I znowu niewiadoma, znowu niepewność, znowu kolejny już znak zapytania we mnie. Czy ktos kiedyś zdąży mnie zgadnąć nim minie czas...

Hmm...życie ucieka mi między opuszkami palców, nie wiem gdzie, kiedy, jak... To mnie przeraża ! Czasami czuje sie taka stara - mam już za sobą 16 lat życia. Śmieszne, że już czuje sie stara, ale to prawda. Najgorsze jest to, że ja nie wiem kiedy ten czas upłunął, gdzie zgubiłam tą małą dziewczynke, kiedy odłożyłam laleczki i misie. Nie wiem... Niekiedy myśle sobie, że nie zdąże zrobić nic dobrego i zejde z tego świata niespełniona. Dlatego staram sie żyć tak jakby jutra miało nie być, ale chcieć w moim przypadku nie znaczy móc i cały czas myśle co będzie jutro czy sprostam wyzwaniom które przyniesie...